Ang Gagamba sa Nobela ni Mark Angeles

Hindi ko pa natapos basahin ang parteng "Mga Kwentong Waratpad" na may walong dagli.

(Ikalawang rebyu-rebyuhan)

Una kong nakilala si Mark Angeles bilang makata. Ang totoo niyan, ang aklat niyang Patikim na kalipunan ng mga tula ang unang aklat ng mga tula na binili at binasa ko. Wala pa akong kilalang mga bagong makata noon, tanging sina Amado Hernandez, Jose Corazon de Jesus at Rizal ang kilala kong makata, dahil nababasa ko sila sa text books. Maaari kong sabihin na si Angeles ang nagbukas ng pinto para sa akin upang pagtuonan ko ng pansin at pag-aralan ang tula. Paulit-ulit ko itong binabasa noon at ang paburito ko ay ang Dapithapon sa Eternal Gardens, Hagok at Sa Pagitan Natin. Mula noon, naghangad na akong makabasa ng iba pang tula mula sa iba't ibang bagong makata.

Hindi lang pala mga talinghaga sa tula ang kaya niyang habiin at ang Gagambeks ang patunay.

Hindi ito kwento ng mga super heroes gaya ng Spiderman o Gagamboy na may super powers. At hindi gaya nila Spiderman at Gagamboy na gusto ang bansag sa kanila. Dito, ayaw ni Gelo o Angelo na tawagin siyang Gagambeks. Insulto ito sa kaniyang pagkatao.

Hindi ito kwentong pantasya. Totoong nangyayari ito sa tunay na buhay. Mabisang pinaglangkap ni Angeles ang usaping kasarian, unyon, piket line at pag-ibig upang buoin ang nobelang Gagambeks.

Gagamba ang ginamit na elemento sa nobela. Hindi ito basta ginamit para magkaroon ng magandang titulo: gagamba+bakla, gagambang beki=gagambeks. Hindi lamang dahil sa magandang pagsasanib ng dalawang salita upang bumuo ng madulas bigkasing salita ang dahilan sa paggamit ng gagamba.

Dalawa ang uri ng gagambang binanggit: gagambang bahay na ayon kay George(kababata ni Gelo) ay duwag at gagambang ginagamit para sa larong kinahumalingan natin noon.

Ginamit na simbulo ni Angeles ang gagamba upang itanghal tayong mga mamamayan. Tayo, tayong mga ordinaryong tao ang gagamba. May mga mamamayan na duwag na mas pinipiling manahimik at mayroon namang lumalaban. At itong mga taong palaban naman ay ginagamit ng mga naghaharing-uri. Pinaglalaban-laban habang sila, nakamasid, nanonood. Naghihintay ng kahihinatnan. Pero hindi tayo gagamba, tao tayo at may kakayahang magpasya at lumaban, bakit kailangang kalabanin ang bawat isa?

Kung puro kilig to the bones ang hanap mo, hindi ito para sa iyo. Kung puro huhuhu at isa pang huhuhu at paglulunoy sa luha ang hanap mo, hindi rin bagay sa iyo ang nobelang ito. Dahil nagpapatawa ito, nagpapangitngit, sasampalin ka rin nito ng mga katotohanang pilit mong iniiwasan at sa bandang huli, paiibigin ka.

Hindi pa tapos ang kwento ni Gelo. Dahil hindi gaya ng mga Disney Stories na may "and they lived happily ever after", sa totoong buhay, walang hanggan ang ating pakikibaka.

*If you like this review, please subscribe. Thank you! :)*