"Mula ipanganak, kasama na ng anak ang kaniyang ina... hindi naman nagpapakilala nang lubos ang ina sa anak...
"Akay ng ina ang anak sa paghahanap at pagtunton sa sarili niyang direksiyon... hindi alam ng anak na ang ina pala ay maaaring may direksiyon din na hinahanap at gustong tuntunin.
"Tinutulungan ng ina ang anak sa pagbuo ng sariling pangarap... hindi niya ipinagtatapat na may mga pangarap din siya na gusto niyang buoin.
"Kinikilala ng ina ang kaniyang anak, hindi siya lubos na nagpapakilala sa kaniyang anak. At buong buhay mang yakap niya ang kaniyang anak... nakatago ang kaniyang puso."
-Sixty in the City
Kaibigan, asawa, ina, lola. Higit sa lahat, babae. Dito uminog ang nobela ni Lualhati Bautista.
Kwento ito ng mga magkakaibigang Guia, Roda at Menang. Si Guia na sa umpisa ng kwento ay namatayan ng asawa. Sa pag-inog ng kwento ay malalaman natin na naki-apid siya kay Amante na kung tutuosin ay anak na lamang niya, drayber ng kaniyang namayapang asawa, ilang taon bago pa ito mamatay. At nang mabiyuda, ay ninais niyang dugtungan kung anuman ang namagitan sa kanilang dalawa noon. Si Roda na naki-apid ang asawa at naghanap ng mapaglilibangan matapos niyang makipaghiwalay rito. At si Menang na pinakamahirap sa kanilang tatlo, nakatira sa iskuwater area, ay may asawang iginupo ng sakit. Sa sitwasyon nilang tatlo, si Guia at Roda ay may kaya at kaya nilang bilhin ang anumang nais, ang mahirap na si Menang pa rin ang nagmamahal at minamahal nang totoo ng asawa.
Malinaw na inilahad sa atin ni Bautista kung paanong hinarap nila ang buhay nang makakasama at nang mag-isa. Ipinakita ni Bautista kung paano mag-isip at ano ang nasa damdamin ng isang babae.
May mga sikreto silang itinatago at nais ibunyag, dahil "Kung alin 'yong sinasabi nila, nakakasira sa dangal ng isang babae, iyon mismo ang nagbabangon sa kaniyang dangal". May kani-kaniya silang kahinaan, may kani-kaniyang kagaspangan, ngunit pare-parehong palaban. At nagmamahal.
Karaniwan na sa mga inaakala natin na gustong-gusto ng mga lola ang pag-aalaga ng kanilang mga apo (na minsan, e, totoo naman). Hinainan naman tayo dito ng panibagong perspektiba. Ayaw na ayaw nila Guia at Roda na iniiwan sa kanila ang kanilang mga apo. Rason nila, naghirap na sila sa pagpapalaki ng kanilang mga anak, hanggang apo pa ba naman. Obligasyon na ito ng mga magulang. Sa nobelang ito, mas ipinaunawa sa atin ni Bautista na ang mga matatanda, babae man o lalaki ay may mga pangarap din na gustong tuparin: nangangarap at umiibig din gaya nang kung paanong mangarap at magmahal ang teen-agers. Sang ayon mismo kay Bautista sa aking panayam dito sa FB: "sabihin natin na sa nakikita ko, pag matanda na ang magulang, kadalasang nawawalan na sila ng kontrol sa sariling buhay nila, and that goes to both the mother and the father. Parang ina-appropriate na ng mga anak ang buhay ng mga magulang, kinakalimutan nila na may sarili ring gustong gawin ang mga magulang nila. I think the culture of dominance has a lot to do with it. Tulad ng iba ko pang nobela, gusto kong ibalik sa mga babae, ang kontrol sa sarili nilang buhay. Kailangang manatiling kanila ang kontrol sa buhay nila sa ano mang edad". Ito ang naging inspirasyon niya upang isulat ang nobela.
At sang ayon sa aklat, itong nobela ay:
Higit para sa lahat ng magulang,
ito'y para sa lahat ng anak.
Basahin natin at nang maunawaan natin ang ating mga magulang, lolo at lola.
*If you like this review, please subscribe. Thank you! :)*
No comments:
Post a Comment