http://huwadnabayani.blogspot.com/2016/04/bertoalipin-ng-paaralan-prinsepe-ng.html
Ang tagal kong inantay ang pagmulat ng mata nitong kapatid ko na si Jani. Kanina ko pa siya ginigising ayaw magising. Parang mantika kung matulog. Teka, natutulog nga ba ang mantika? Ay ewan ang mga tao talaga kung ano-ano ang ini-imbentong mga walang kwentang salita. Inihahambing ang tao sa mantika na wala namang kaluluwa. Dipende na lang kung pulitiko ang pag-uusapan, hihihi.. ang tali-talino ko talaga! Putang ina! Mamatay na ang nag-imbento ng salitang ‘yan!
Teka, malamang patay na siya. Pero salamat na rin sa kaniya dahil may nagamit ako ngayon sa kapatid ko. Kung sakali kayang di naimbento ang salitang ‘yon ano kaya ang gagamitin ko? Tsk! Di bale na nga! Bat kasi ‘yon ang pinoproblema ko? Tanungin ko na lang ang bespren ko na si James kung anong pwedeng pamalit.
Ang dapat na pinagtutuonan ko ng pansin ay ang pagpatay sa kapatid kong si Jani. Hindi ko naman talaga siya papatayin. Tatakutin ko lang. hihihi!
Wala sina Inang at Tatang kasama ang lima ko pang mga kapatid, naroon sila sa lamayan, ang tatlo ko pang mga kapatid di ko alam kung nasaan, pero naglalaro ang mga ‘yon, darating na lang pag matutulog na. Tapos ito si Jani, ang sumunod sa akin at ako lang ang natira dito sa bahay. Kaninang pananghalian ando’n silang lahat sa lamayan nakikikain. Hindi ako pumunta, tinatamad ako.
Kanina ko lang naisip. Ang boring kasi ng buhay, wala na ngang makain, wala pang magawang matino. Kaya naisip kong magpanggap bilang si kamatayan. Nagsuot ako ng itim na pantalon (‘yong uniporme ko noong high school) itim na damit at ibinalabal ko ‘yong itim na tela sa ulo ko. ‘Yong nakasabit sa harapan nila Mang Kanor. Yung isinabit nila no’ng mamatay ang kaniyang asawa na si Aling Iska. ‘Yong may nakasulat na pangalan ng funeral parlor na nag-imbalsamo kay Aling Iska. Di ko alam kung para saan ‘yon, basta hiniram ko muna.
Tapos nagdurog ako ng uling, ipinahid ko sa buong mukha ko. Kinuha ko rin ang itak ni Tatang, ‘yong korteng kalawit sana kaso walang gano’n si tatang kaya ito na lang.
Kagaya nga ng sabi ko, mahirap gisingin ang hinayupak kong kapatid. Ala una na siyang natulog, e mag-aalas tres na ng hapon, isang oras na rin akong naghihintay sa paggising niya. Pinagpapawisan na ang buo kong katawan sa sobrang init. Ang kilikili ko, ang singit, bayag, braso, maging ang loob ng tenga ko ata pinagpapawisan. Nangangati na rin ang mga tigyawat ko. E, nuknukan ng dami, ibig sabihin, buong mukha ko ang nangangati. Pero kailangan kong isakatuparan ang aking balak.
At sa wakas! Dumilat na sya!
Tumayo ako bigla “Ako si Kamatayan! Oras mo na kaya magpaalam ka na sa mga mahal mo sa buhay!” pinilit kong ibahin ang boses ko para hindi niya mahalata na ako ito.
“Oy, Bokbok, ano na namang kagaguhan ‘yan?!” pupungas-pungas niyang tanong. Ni hindi man lang natakot sa itsura ko.
“Gagu! Kuya mo ako kaya dapat ‘Kuya Bokbok!’” lagot bakit ako agad umamin? “Ay, hindi ako ang kuya Bokbok mo… ako si Kamatayan... hindi ako ang kuya Bokbok mo!” iniba ko ulit ang boses ko. “At papatayin na kita! Wah....” lumapit ako sa kaniya at akmang tatagain na siya. Wala man lang siyang reaksiyon. Bumangon lang siya at umupo. Imbes na sa kaniya ko itinaga ‘yong itak ay sa papag na lang, para matakot naman.
“Ewan ko sayo!” masama ang tingin sa akin ng aking kapatid.
Itinaga ko pa ulit ang itak. “Papatayin kita! Tumakbo ka na!”
“Hala ka! Sira na nga ang papag sisirain mo pa!” tumayo siya at lumabas. “Isusumbong kita kina Inang!”
Maya-maya humahangos na dumating sina Inang at Tatang. Galit na galit si Inang.
“Putang ina mong bata ka! Ano na namang kabaliwan ang nasa kokote mo?! Gagu ka! Ikaw kaya pagtatagain ko at nang mamatay ka na!?” hinablot ni Inang ang itak sa akin at ini-amba sa akin.
“Inang Chill lang! Ang suso n’yo lalaylay niyan, e!” tumawa ako nang malakas. Si Inang talaga OA kung minsan, kung minsan naman madalas.
“Kaya pala nawawala ‘yan! Sabay turo sa itim na tela na naka pulupot sa ulo ko. “Gusto mong multuhin ka ni Manang Iska buong buhay mo? Hala! Isaoli mo ‘yan! Kanina pa nila hinahanap kung saan-saan!” si Tatang naman naka tanghod lang at nanonood. Pinagmamasdan si Inang. Siguro nainlab si Tatang sa pagiging bungangera ni Inang. Nangiti ako dahil kinikilig ako kapag naiisip ko iyon. Si Inang ang Reyna ng mga bungangera si Tatang naman ang hari ng katahimikan. ‘Yon ay kung hindi lasing, pero pag nalasing, hahamunin ng suntukan kahit si San Pedro o si Lusiper. Hayun, nagkita at nagka-inlaban. Kakakilig!
Tumayo na ako para isaoli ang hiniram kong tela. Pagkatapos ay tatambay na lang ako sa aking kaharian.
*If you like this story, please subscribe. Thank you! :)*
No comments:
Post a Comment